Brazilian jiu-jitsu

Το brazilian jiu-jitsu (BJJ, πορτογαλικά: jiu-jitsu brasileiro) είναι μια πολεμική τέχνη ή μαχητικό σύστημα που επικεντρώνεται στην πάλη και κυρίως στο έδαφος. Το brazilian jiu-jitsu διαμορφώθηκε από τις βασικές τεχνικές εδάφους του Kodokan judo (newaza) που δίδαξαν μεγάλοι δάσκαλοι όπως οι Takeo Yano, Mitsuyo Maeda και Soshihiro Satake. Το brazilian jiu-jitsu διαμορφώθηκε τελικά ως αυτόνομη τέχνη από τα πειράματα, την εξάσκηση και την προσαρμογή του judo από τους Carlos και Hélio Gracie καθώς και άλλους εκπαιδευτές που υπήρξαν μαθητές του Maeda, όπως ο Luiz França. Το BJJ προωθεί την ιδέα ότι ένας μικρόσωμος, πιο αδύναμος άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία έναν μεγαλύτερο, δυνατότερο και βαρύτερο επιτιθέμενο χρησιμοποιώντας τη σωστή τεχνική και, κυρίως, φέρνοντας τον αγώνα στο έδαφος, όπου στη συνέχεια θα εφαρμόσει κλειδώσεις και πνιγμούς για να κερδίσει τον αντίπαλό του. Η εκπαίδευση του BJJ μπορεί να χρησιμεύσει όχι μόνο για πρωταθλητισμό αλλά και σε περιπτώσεις αυτοάμυνας. Το sparring (συνήθως αναφέρεται ως rolling) και τα drills διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση ενώ έχουν μεγάλη σημασία στην επίδοση και τον ανταγωνισμό, σε σχέση με την πρόοδο μέσω ενός συστήματος κατάταξης επιπέδων.

Από την ίδρυσή του, το 1882, η μητρική τέχνη του BJJ, το judo διαχωρίστηκε από τα παλαιότερα συστήματα ιαπωνικού jujutsu με μια σημαντική διαφορά που πέρασε και στο BJJ: δεν είναι μόνο μια πολεμική τέχνη, αλλά είναι επίσης ένα άθλημα και μια μέθοδος για την προαγωγή της φυσικής κατάστασης και της οικοδόμησης χαρακτήρα στους νέους ανθρώπους και τελικά, ένα “Do”, δηλαδή ένας τρόπος ζωής.

Προέλευση του brazilian jiu-jitsu

Ο Geo Omori άνοιξε την πρώτη σχολή jiu-jitsu / judo στη Βραζιλία, το 1909, και είχε σημαντικό αριθμό μαθητών, μεταξύ των οποίων και τον Luiz França. Αργότερα, ο Mitsuyo Maeda, ένας από τους πέντε κορυφαίους γνώστες του Kodokan (newaza) στάλθηκε από τον ιδρυτή του judo, Jigoro Kano, στο εξωτερικό για να παρουσιάσει και να διαδώσει την τέχνη του στον κόσμο. Ο Maeda είχε ξεκινήσει πρώτα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, με sumo αλλά με τις διάφορες ιστορίες που κυκλοφόρησαν για το Kodokan judo και την επιτυχία του απέναντι σε άλλες τέχνες, έγινε μαθητής του Jigoro Kano. Ο Maeda έφυγε από την Ιαπωνία το 1904 κι επισκέφθηκε αρκετές χώρες δίνοντας σεμινάρια «jiu-do», δεχόμενος προκλήσεις από παλαιστές, μποξέρ και άλλους αθλητές πολεμικών τεχνών, πριν τελικά φτάσει στη Βραζιλία στις 14 Νοεμβρίου 1914.

Ο Gastão Gracie ήταν επιχειρηματικός εταίρος του αμερικανικού τσίρκου, στο Belém. Το 1916, το ιταλοαργεντίνικο τσίρκο των αδελφών Queirolo παρουσίασε εκεί τον Maeda. Έτσι το 1917, ο Carlos Gracie, ο μεγαλύτερος γιος του Gastão, παρακολούθησε μια επίδειξη από τον Maeda στο θέατρο Da Paz και αποφάσισε να μάθει judo. Ο Maeda δέχτηκε τον Carlos ως μαθητή του και ο Carlos, μετά από λίγα χρόνια, μετέφερε τις γνώσεις του στους αδελφούς του. Ο αδελφός του, Hélio Gracie ανέπτυξε σταδιακά το Gracie jiu jitsu ως μια πιο ήπια, ρεαλιστική προσαρμογή από το judo που επικεντρώθηκε στην πάλη στο έδαφος, καθώς δεν μπορούσε να κάνει πολλές από τις τεχνικές του judo που απαιτούσαν άμεση αντίθεση στην δύναμη του αντιπάλου.

Αν και η οικογένεια Gracie έχει συνδέσει το όνομά της με το BJJ, μια άλλη εξέχουσα σχολή ξεκίνησε από τον Maeda μέσω ενός άλλου Βραζιλιανού μαθητή, του Luiz França. Αυτή η σχολή εκπροσωπήθηκε ιδιαίτερα από τον Oswaldo Fadda. Ο Fadda και οι μαθητές του ήταν διάσημοι για τη χρήση των footlocks και η σχολή εξακολουθεί να υπάρχει μέσω των δεσμών του Fadda με σημερινές ομάδες, όπως η Nova União και η Grappling Fight Team.