Το budo είναι μια ιαπωνική έννοια η οποία σημαίνει “ο δρόμος του πολεμιστή” και αναφέρετε στις πολεμικές τέχνες για τις οποίες ο απώτερος σκοπός είναι η πνευματική και ηθική βελτίωση του ατόμου. Οι χαρακτήρες “bu” και “do” στη λέξη “budo” έχουν πλούσιο νόημα και πολλές δευτερεύουσες ερμηνείες.
Budo – “bu”
Το “bu” είναι μια ιαπωνική λέξη που σημαίνει “στρατιωτικός, πολεμικός” ή “ο σχετικός με τον στρατό”. O χαρακτήρας “bu” συχνά συνδυάζεται με άλλους σχηματίζοντας νέες λέξεις όπως bugei, bujitsu και bushi. Για να προκύψει το bu χρησιμοποιούνται δύο άλλοι χαρακτήρες (kanji). Το κάτω εσωτερικό κομμάτι είναι το “πόδι”, υποδηλώνοντας το πόδι που προελαύνει ενώ ο επάνω δεξιά μεγαλύτερος χαρακτήρας αποτελεί την αφαιρετική εκδοχή μιας αλαβάρδας, που είναι ένα είδος δόρι με λεπίδα ή πέλεκυ στην μια άκρη (η οποία μπορεί να προέρχεται από μια επεξήγηση του χαρακτήρα που σημαίνει “πάσσαλος”), υποδηλώνοντας την έννοια του “κόβω, απειλώ, διαπερνώ ή σκοτώνω”. Όταν οι δύο αυτοί συνδυάζονται μπορούν να μεταφραστούν ως κάποιος που προελαύνει πεζός με ένα όπλο στο χέρι, συνεπώς έναν πολεμιστή και κατ’ επέκταση οτιδήποτε στρατιωτικό. Εκτός από αυτή, υπάρχει και μια άλλη δευτερεύουσα ερμηνεία. Ο πρώτος χαρακτήρας που σημαίνει “πόδι”, έχει επίσης την έννοια του σταματάω, βασιζόμενο στην ιδέα της κατάλληλης τοποθέτησης του ποδιού, και σε συνδυασμό με τον δεύτερο χαρακτήρα, αποδίδει την έννοια του να σταματάει ένα όπλο (μια διαμάχη) ή του να επικρατεί ειρήνη. Αυτό συνάδει με την ιδέα της εξάσκησης στο budo για την κατάκτηση εσωτερικής και εξωτερικής ηρεμίας.
Budo – “do”
Το “do” είναι η ιαπωνική προφορά του κινέζικου όρου “Tao” (από τον Ταοϊσμό), όρος που εννοεί τον τρόπο καταστολής της βίας και την επιστροφή στην οδό του σύμπαντος. Είναι ένας συνδυασμός δύο χαρακτήρων που ενσωματώνονται σε έναν. Από αυτούς, ο ένας σημαίνει “κίνηση” και ο δεύτερος περιγράφει τον “επικεφαλής” ή τον “αρχηγό” ενώ μαζί ερμηνεύονται ως ο το βασικό μέσο άμεσης κίνησης, ο κυρίως δρόμος, ένας όρος που μεταφορικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον “δρόμο” προς τη φώτιση, την πνευματική σοφία. Υπονοούνται επίσης ταοϊστικές ιδέες μη αντίστασης, έλλειψης απώτερων στόχων και απώλειας εγωισμού (δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούνται από το Ζεν, η σύσταση του οποίου στην Κίνα προήλθε από τον ινδικό βουδισμό που με τη σειρά του είχε επιρροές από τον Ταοϊσμό). Ενώ όμως ο κινέζικος Ταοϊσμός είχε μυστικιστικούς ή πνευματικούς συνειρμούς, ο ιαπωνικός είχε μια πιο πρακτική, λιγότερο αφηρημένη ερμηνεία, η οποία επικεντρωνόταν περισσότερο στην πραγματική διάσταση των ανθρωπίνων σχέσεων. Αυτό οδήγησε στον τρόπο ή δρόμο προς την προσωπική ανάπτυξη, και κατά συνέπεια την πνευματική αφύπνιση και σοφία όπως στο Ζεν.
Παρόμοιος, αλλά όχι πλήρως ανάλογος με το “Budo”, είναι ο κινέζικος όρος “Wu shu” όπου ο πρώτος χαρακτήρας είναι ίδιος με το “bu” στο “budo”. Το “shu” ωστόσο σημαίνει “τέχνη”, πλησιάζοντας περισσότερο στον ιαπωνικό όρο “Bujitsu”, την πολεμική τέχνη των σαμουράι. Άλλοι κινέζικοι όροι που αναφέρονται στις κινέζικες πολεμικές τέχνες είναι: Kung Fu, Ch’uan fa, Gwo Chi, Gwo Sho και Chung Ku Ch’uan.
