Daitō-ryū Aiki-jūjutsu

Το Daitō-ryū Aiki-jūjutsu (大 東流 合 気 柔 術), που αρχικά ονομαζόταν Daitō-ryū Jujutsu (大 東流 柔 術), είναι μια ιαπωνική πολεμική τέχνη που έγινε γνωστή για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αι. υπό τη διεύθυνση του Sōkaku Takeda. Ο Takeda είχε εκτεταμένη εκπαίδευση σε διάφορες πολεμικές τέχνες (συμπεριλαμβανομένων των Kashima Shinden Jikishinkage-ryū και Sumo) και αναφέρθηκε στο στυλ που δίδαξε ως “Daitō-ryū” (κυριολεκτικά, “Μεγάλη Σχολή”). Αν και οι παραδόσεις της σχολής ισχυρίζονται ότι εκτείνονται αιώνες πίσω στην ιαπωνική ιστορία, δεν υπάρχουν γνωστά υφιστάμενα αρχεία σχετικά με τη ryū πριν από τον Takeda. Αν ο Takeda θεωρείται είτε αυτός που αναβίωσε, είτε αυτός που ίδρυσε την τέχνη, το μόνο σίγουρο είναι ότι μαζί του ξεκινάει η ιστορία του Daitō-ryū. Ο πιο γνωστός μαθητής του Takeda ήταν ο Morihei Ueshiba, ο ιδρυτής του aikido.

Προέλευση του Daitō-ryū Aiki-jūjutsu

Οι ρίζες του Daitō-ryū διατηρούν μια υποτιθέμενη γενεαλογία που εκτείνεται περίπου 900 χρόνια πίσω και φτάνει στον Shinra Saburō Minamoto no Yoshimitsu (新 羅 三郎 源 義 光, 1045-1127), έναν σαμουράι της φατρίας Minamoto και μέλος του Seiwa Genji (η οικογένεια Minamoto προερχόταν από τον 56ο αυτοκρατορικό ηγέτη της Ιαπωνίας, αυτοκράτορα Seiwa). Το Daitō-ryū παίρνει το όνομά του από το αρχοντικό που έζησε ο Yoshimitsu ως παιδί, που ονομάζεται “Daitō” (大東), στην επαρχία Ōmi (σύγχρονο νομό Shiga). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Yoshimitsu διαμέλιζε τα πτώματα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στη μάχη, μελετώντας την ανατομία τους έτσι ώστε να μάθει τεχνικές κλειδώματος των αρθρώσεων και χτυπήματα στα ζωτικά σημεία (kyūsho-jitsu).

Το Aiki-jūjutsu μπορεί να χωριστεί σε τρία στυλ: jujutsu (σκληρό), Aiki no jutsu (ήπιο) και το συνδυασμένο aikijujutsu (σκληρό / ήπιο). Το σύγχρονο ιαπωνικό jujutsu και το aikido προέρχονταν από το aikijujutsu, το οποίο τονίζει την «πρώιμη εξουδετέρωση μιας επίθεσης». Όπως και άλλες μορφές jujutsu, τονίζει τις τεχνικές ρίψης και τις κλειδώσεις αρθρώσεων για την αποτελεσματική υποταγή ή τραυματισμό ενός επιτιθέμενου. Ιδιαίτερη σημασία έχει ο συγχρονισμός μιας αμυντικής τεχνικής είτε για να “συνδεθεί” αμυνόμενος και επιτιθέμενος είτε για να εξουδετερωθεί η αποτελεσματικότητα μιας επίθεσης και να χρησιμοποιηθεί η δύναμη του επιτιθέμενου εναντίον του. Το Daitō-ryū χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη χρήση atemi, ή χτυπημάτων σε ζωτικές περιοχές, που σκοπό έχουν να δημιουργήσουν ανοίγματα για τις κλειδώσεις ή τις ρίψεις.

Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές μεθόδους της τέχνης αυτής βασίζονται στο να χρησιμοποιείται την ταλάντευση των τεντωμένων χεριών προκειμένου να δώσουν δύναμη και να χτυπήσουν με τις γροθιές σε παραπλανητικές γωνίες, όπως μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε τεχνικές όπως το atemi που προκαλεί την τεχνική gyaku ude-dori. Ο Tokimune Takeda θεωρούσε ότι ένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά της τέχνης είναι η προτίμησή του να ελέγχει τις αρθρώσεις ενός επιτιθέμενου με το γόνατό του ώστε να αφήσει τα χέρια του ελεύθερα για να έχει πρόσβαση σε όπλα ή για να αντιμετωπίσει την απειλή άλλων επιτιθέμενων.

 

Εστιάζει σε Λαβές και Ρίψεις
Χώρα Προέλευσης Ιαπωνία
Ιδρυτής Minamoto Yoshimitsu (την τέχνη αναβίωσε ο Sokaku Takeda)
Διάσημοι μαθητές Morihei Ueshiba
Προήλθε από Tegoi, Sumo
Επηρέασε Aikido, Hakkō-ryū, Yanagi-ryū Aiki Bugei, Hapkido