Το σύγχρονο wushu δεν είναι όπως το shaolin kungfu. Μέσα στη δεκαετία του 1960, η κινεζική κυβέρνηση συγκέντρωσε δασκάλους kungfu διάφορων μορφών με στόχο να συνδέσουν τα διαφορετικά στυλ σε ένα ενοποιημένο, το οποίο δεν είναι άλλο από το σύγχρονο wushu. Πριν από αυτό, υπήρχαν πολυάριθμα στυλ kungfu όπως το lohan, το praying mantis, το eagle claw, το chaquan, το huaquan, το hoong ha, το wing chun, το hsing yi, το pa kua κλπ., ενώ στη συνέχεια δεν υπήρχε πια διάκριση μεταξύ τους, αλλά μόνο το wushu.
Το wushu εφευρέθηκε αποκλειστικά ως άθλημα και όχι ως πολεμική τέχνη.
Για αγωνιστικούς σκοπούς, το wushu χωρίστηκε σε επτά κατηγορίες:
- Changquan ή Μεγάλη γροθιά
- Nanquan ή Νότια γροθιά
- Daoshu ή Τεχνικές με μαχαίρι
- Jianshu ή Τεχνικές με σπαθί
- Kunshu ή Τεχνικές με ραβδί
- Chiangshu ή Τεχνικές με λόγχη
- Taijiquan ή Tai Chi Chuan
Το μοναδικό κριτήριο για την απονομή πόντων σε όλους τους αγώνες wushu είναι το πόσο όμορφη και κομψή είναι η απόδοση και πόσο καλά ο διαγωνιζόμενος μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή πόση εσωτερική δύναμη έχει.
Οι εκπαιδευτές του wushu κατά βάση έχουν δίκιο όταν υποστηρίζουν ότι το wushu προέρχεται από το shaolin kungfu, διότι εκτός από τα taijiquan και τις ακροβατικές κινήσεις, ουσιαστικά όλες οι κινήσεις του wushu προέρχονται από το shaolin kungfu. Ωστόσο αυτή η δήλωση είναι κάπως παραπλανητική γιατί διαφέρουν ως προς τη φύση και τον σκοπός τους.
Όσο για την ονομασία υπάρχουν διάφορες απόψεις. Ένας γνωστός δάσκαλος kungfu επέμεινε ότι όλες οι κινεζικές πολεμικές τέχνες λέγονται wushu. Το kungfu είναι μόνο ένας καντονέζικος όρος που σημαίνει “σκληρή δουλειά”. Το kungfu, που χρησιμοποιείται με την έννοια της κινεζικής πολεμικής τέχνης, έχει πολλούς όρους στην κινεζική γλώσσα. Ο σημερινός επίσημος όρος είναι “wushu”. Εκτός από αυτόν τον όρο, ένας άλλος όρος που χρησιμοποιείται πιο συχνά για ό,τι στη Δύση θεωρείται ως “kungfu”, είναι ο όρος “quanfa”, συχνά συντομευμένος σε “quan”. Έτσι, το shaolin kungfu είναι “shaolinquan” ή “shaolin wushu” στα κινέζικα, και το tai chi kungfu είναι “taijiquan” ή “taiji wushu”.
Είναι επίσης αλήθεια ότι στην καντονέζικη, όπως και σε πολλές άλλες κινεζικές διαλέκτους, συμπεριλαμβανομένης της μανδαρινικής, το “kungfu” σημαίνει κυριολεκτικά “εργασία”. Αλλά σήμερα, όταν ένα άτομο χρησιμοποιεί τη λέξη “kungfu”, εννοεί συνήθως “πολεμική τέχνη”, χρησιμοποιώντας τον όρο “kung-chok” για “εργασία”.
Οι επιπλοκές ξεκίνησαν όταν η σημερινή κινεζική κυβέρνηση προώθησε το μοντέρνο wushu ως άθλημα και όχι ως πολεμική τέχνη. Η τάση έχει καθιερωθεί έτσι ώστε σήμερα, όταν χρησιμοποιείται ο όρος «wushu», ειδικά στη Δύση, να θεωρείται ως άθλημα επίδειξης, ενώ όταν χρησιμοποιείται ο όρος «kungfu» θεωρείται πολεμική τέχνη.
Με άλλα λόγια, έχουμε μια ενδιαφέρουσα κατάσταση όπου, αν και η λέξη “wushu” σημαίνει κυριολεκτικά “πολεμική τέχνη”, στην πράξη είναι ένα άθλημα επίδειξης και παρόλο που η λέξη “kungfu” σημαίνει κυριολεκτικά “εργασία”, είναι μια πολεμική τέχνη. Το να ισχυριστεί κανείς ότι όλες οι κινέζικες πολεμικές τέχνες είναι wushu θα ήταν σαν να έλεγε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αρσενικού γένους, επιμένοντας ότι η λέξη “άντρας” περιγράφει τη λέξη “άνθρωπος”.