Karate

Το Karate είναι μια πολεμική τέχνη που αναπτύχθηκε στο Βασίλειο Ryukyu. Έχει αναπτυχθεί από τις αυτόχθονες πολεμικές τέχνες των νησιών Ryukyu (που ονομάζεται te (手), “Χέρι”) υπό την επήρεια κινεζικών πολεμικών τεχνών, ιδιαίτερα της Fujian White Crane. Το karate είναι πλέον μία τέχνη χτυπημάτων που χρησιμοποιεί κυρίως διάτρηση, κλοτσιές, χτυπήματα με τα γόνατα, αγκώνες και τεχνικές με άδεια χέρια ενάντια στο μαχαίρι, το δόρυ και χτυπήματα με το κάτω μέρος της παλάμης. Ιστορικά και σε μερικά μοντέρνα στυλ, διδάσκονται επίσης πάλη, ρίψεις, κλειδώσεις αρθρώσεων, περιορισμοί, και χτυπήματα ζωτικών σημείων.

Ένας ασκούμενος στο καράτε ονομάζεται karateka (空手 家).

Ιστορία του Karate

Το Karate αναπτύχθηκε στα Νησιά Ryukyu σε αυτό που είναι τώρα είναι η Okinawa της Ιαπωνίας. Ήρθε στην ηπειρωτική Ιαπωνία στις αρχές του 20ου αιώνα, σε μια εποχή πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ των Ιάπωνων και των Κινέζων. Διδάχθηκε συστηματικά στην Ιαπωνία μετά την εποχή Taishō. Το 1922 το ιαπωνικό Υπουργείο Παιδείας κάλεσε τον Gichin Funakoshi στο Τόκιο να κάνει μία επίδειξη του karate. Το 1924 το Πανεπιστήμιο Keio ίδρυσε το πρώτο πανεπιστημιακό κέντρο καράτε στην ηπειρωτική Ιαπωνία και μέχρι το 1932 τα μεγάλα ιαπωνικά πανεπιστήμια είχαν ομάδες καράτε. Σε αυτή την εποχή κλιμάκωσης του ιαπωνικού μιλιταρισμού, το όνομα άλλαξε από 唐 手 (“Κινέζικο χέρι” ή “χέρι Tang”) σε 空手 (“άδειο χέρι”) όπου και τα δύο προφέρονται καράτε αλλά οι Ιάπωνες επιθυμούσαν να αναπτύξουν τη μορφή αυτή μάχης σε ιαπωνικό στιλ. Μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, η Οκινάουα έγινε ένας σημαντικός στρατιωτικός χώρος των Ηνωμένων Πολιτειών και το καράτε έγινε δημοφιλές μεταξύ των στρατιωτών που ήταν τοποθετημένοι εκεί.

Οι ταινίες πολεμικών τεχνών της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970 χρησίμευσαν για να αυξήσουν σημαντικά τη δημοτικότητα των πολεμικών τεχνών σε όλο τον κόσμο και στα αγγλικά η λέξη karate άρχισε να χρησιμοποιείται με γενικό τρόπο για να αναφέρεται σε όλες τις εντυπωσιακές πολεμικές τέχνες της ανατολής. Οι σχολές karate άρχισαν να εμφανίζονται σε ολόκληρο τον κόσμο, καλύπτοντας εκείνους με περιστασιακό ενδιαφέρον καθώς και όσους αναζητούσαν μια βαθύτερη μελέτη της τέχνης.

Ο Shigeru Egami, επικεφαλής εκπαιδευτής του Shotokan Dojo, υποστήριξε ότι “η πλειοψηφία των οπαδών του καράτε στις υπερπόντιες χώρες επιδιώκει το καράτε μόνο για τις τεχνικές μάχης του … Οι ταινίες και η τηλεόραση … απεικονίζουν το καράτε ως έναν μυστηριώδη τρόπο μάχης ικανού να προκαλέσει θάνατο ή τραυματισμό με ένα μόνο χτύπημα … τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζουν μια ψευτο-τέχνη που απέχει απο την πραγματικότητα ». Ο Shōshin Nagamine είπε:« Το καράτε μπορεί να θεωρηθεί ως η σύγκρουση μέσα στον εαυτό του καθενός ή ως ένα μαραθώνιο ζωής που μπορεί να κερδηθεί μόνο μέσω της αυτοπειθαρχίας, της σκληρής εκπαίδευσης και των δημιουργικών προσπαθειών του καθενός ».

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2015, το καράτε συμπεριλήφθηκε σε έναν κατάλογο με το μπέιζμπολ, το softball, το skateboarding, το σερφ και την αναρρίχηση στον αθλητισμό, για να συμπεριληφθούν στους θερινούς Ολυμπιακούς του 2020. Την 1η Ιουνίου 2016, το εκτελεστικό συμβούλιο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ανακοίνωσε ότι υποστήριζε τη συμπερίληψη των πέντε αθλημάτων (καταμέτρηση του μπέιζμπολ και του softball ως μόνο ένα άθλημα) για ένταξη στους Αγώνες του 2020.