Σπαθί των Ninja – ιστορία, θρύλοι και πραγματικότητα
Ως Ninjato (ninjatō, ninja-to, ninjaken, shinobigatana), αναφέρεται ο συνηθέστερος τύπος σπαθιού που χρησιμοποιούσαν οι ninja. Οι πιο συχνές απεικονίσεις του, το εμφανίζουν ως ένα κοντό σπαθί, με ευθεία λεπίδα και τετράγωνο χειροφυλακτήρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για το ninjato, και οι σύγχρονες απεικονίσεις του σπαθιού προέρχονται από απεικονίσεις που εμφανίστηκαν στις πρώτες ταινίες του Χόλυγουντ. Οι πραγματικοί ninja χρησιμοποιούσαν katana ή όποιο άλλο σπαθί ήταν χαρακτηριστικό της περιόδου που ζούσαν.
Σχεδιασμός ξίφους ninja
Σύμφωνα με τον Masaaki Hatsumi, τα ninjato είχαν διάφορα σχήματα και μεγέθη. Συχνά, όμως, απεικονίζονταν πολύ κοντύτερα από τα παραδοσιακά daitō katana που χρησιμοποιούνταν από τους σαμουράι της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, με ευθύγραμμη λεπίδα και τετράγωνο χειροφυλακτήρα. Υπάρχουν ιστορικά αρχεία που αναφέρουν ότι το ninjatō, σε αντίθεση με το katana και το wakizashi ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα όπλο για κάρφωμα και όχι για κόψιμο. Δεν είναι γνωστό αν το ninjatō είχε kissaki (τελική ακμή στη λεπίδα) ή όχι.
Ένα τυπικό ninjatō πιθανότατα θα ήταν ένα κοντό σπαθί τύπου wakizashi, εφοδιασμένο με μια μακρύτερη λαβή όπως του katana και τοποθετημένο σε θήκη μήκους katana. Άλλη πιθανή προέλευση ενός τέτοιου όπλου θα μπορούσαν να είναι σπασμένα μακρύτερα σπαθιά αφημένα σε μάχες. Η λογική της χρήσης τους, θα βασίζονταν στη εξαπάτηση του αντιπάλου, που δεν θα μπορούσε να υπολογίσει πόσο γρήγορα θα τραβούσε κανείς ένα τέτοιο όπλο, επιτρέποντας ένα χτύπημα battoujutsu γρηγορότερα από το αναμενόμενο. Ένα άλλο πλεονέκτημα για τη χρήση ενός τόσο μικρού σπαθιού ήταν η αυξημένη ευκολία μάχης σε κλειστούς χώρους. Κάποιοι ninja αφήναν επίσης το σπαθί να σκουριάσει, πράγμα που θα προκαλούσε τέτανο στον εχθρό.
Λόγω του γεγονότος ότι το «ninjato» δεν υπήρχε ιστορικά, υπάρχουν διαφορετικές σχολές σκέψης σχετικά με τον καλύτερο τρόπο χρήσης ενός τέτοιου ξίφους. Η φύση της ευθύγραμμης λεπίδας δεν θα επέτρεπε τις ίδιες δυνατότητες κοπής με ένα katana, επειδή η έλλειψη καμπυλότητας της κόψης μειώνει την ικανότητα βαθιάς κοπής του αντιπάλου και αντ ‘ αυτού βασίζεται σε μια κίνηση κοπής (σαν ένα τσεκούρι ή ένα μπαλτά).
Στις διάφορες φανταστικές απεικονίσεις, η θήκη ενός ninjatō συνήθως βρίσκεται δεμένη στη πλάτη με τη λαβή στραμμένη προς τα πάνω και έτσι σε συνδυασμό με το μικρότερο μήκος του ξίφους, υποτίθεται ότι επιτρέπει ταχύτερο τράβηγμα. Άλλες εκδοχές δείχνουν και ανάποδη λαβή, με την λάμα να είναι προς τα κάτω, μια τέτοια χρήση όμως θα είχε ως αποτέλεσμα μια εξασθενημένη λαβή και συνεπώς λιγότερη δύναμη και έλεγχο όταν χρησιμοποιείται σε κατάσταση μάχης.
Σε κάθε περίπτωση, το Ninjato, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πραγματικό ή όχι έχει μείνει για τα καλά στην εντύπωση του κόσμου ως το βασικό όπλο, και το σημαντικότερο συμπλήρωμα της τέχνης ενός ninja. Το αν αυτό είναι πραγματικό ή πρακτικό, μπορεί κανείς να διαπιστώσει στις αρκετές σχολές της τέχνης που βρίσκονται στη χώρα μας!