Το ενδιαφέρον για τις άοπλες πολεμικές τέχνες αυξήθηκε κατά την διάρκεια του 14ου αιώνα όταν ο βασιλιάς Sho Hashi του Chuzan εδραίωσε την εξουσία του στην Οκινάουα και απαγόρευσε την κατοχή και χρήση όπλων. Αργότερα, το 1609, ακολούθησε η ραγδαία ανάπτυξη του tode (κινέζικο χέρι), όταν η φατρία Satsuma του Kyushu, στην Ιαπωνία, κατέλαβε την Οκινάουα και για ακόμη μια φορά απαγορεύτηκε η κατοχή όπλων. Έτσι, το Tode ή Okinawan-Te, όπως το ονόμασαν αργότερα οι σαμουράι Satsuma, κατέληξε να είναι το μόνο μέσο προστασίας που απέμεινε στους ντόπιους της Οκινάουα. Αυτό το πλαίσιο ήταν η αιτία που μετέτρεψε τις πρώτες τέχνες και προάγγελο του σημερινού καράτε στην Οκινάουα σε όπλο, επιτρέποντας στους κατοίκους του νησιού να διεξάγουν ένα είδος ανταρτοπόλεμου με τους Ιάπωνες σαμουράι που κράτησε μέχρι μέχρι τα τέλη του 1800.
Οι κάτοικοι της Οκινάουα εξέλιξαν τα αγροτικά τους εργαλεία σε όπλα που αποδείχθηκαν άκρως αποτελεσματικά ενάντια στους σαμουράι. Τα πιο συνηθισμένα όπλα που χρησιμοποιούσαν ήταν τα kama, τα sai, το nunchaku, το bo και τα tonfa ενώ είχαν ακόμη μερικά στο οπλοστάσιο τους.
Bo
Ιστορία: Το bo είναι ένα από τα πέντε όπλα που συστηματοποίησαν οι πρώτοι κάτοικοι της Οκινάουα, οι οποίοι δημιούργησαν το στυλ που ήταν γνωστό ως te (χέρι). Στη φεουδαρχική Ιαπωνία, αποτελούσε κομμάτι του bugei (πρώιμο στυλ ιαπωνικών πολεμικών τεχνών) και χρησιμοποιούνταν από τους σαμουράι, τους ιερείς αλλά και από απλούς ανθρώπους. Με μήκος 1,83 μ., κατέστη ένα από τα πλέον αποτελεσματικά όπλα ενάντια στο σπαθί καθώς αφόπλιζε τον αντίπαλο ενώ ταυτόχρονα διατηρούνταν μια ασφαλής απόσταση.
Παραδοσιακή χρήση: Το bo εξελίχθηκε από ένα μακρί κομμάτι ξύλο το οποίο κρεμούσαν κατά μήκος των ώμων για την μεταφορά κουβάδων με νερό ή άλλων φορτίων (φρούτα ή λαχανικά). Ως όπλο επέτρεπε την άμυνα αλλά και την επίθεση απέναντι σε ευρεία γκάμα όπλων.
Σύγχρονη χρήση: Πλέον, δεν χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα ως όπλο αλλά αποτελεί κομμάτι του budo και χρησιμοποιείται στην εξάσκηση και επίδειξη των kata σε διάφορα συστήματα. Η χρήση του bo στην προπόνηση συμβάλλει στην βελτίωση της ισορροπίας και της ενδυνάμωσης του επάνω μέρους του σώματος. Ένα bo μπορεί να βρεθεί σχεδόν παντού: ένα κοντάρι πισίνας, ένα κλαδί δέντρου, μια σκούπα ή μια σφουγγαρίστρα, κλπ.
Sai
Ιστορία: Όπλο που συναντά κανείς τόσο στο σύστημα της Οκινάουα όσο και σε άλλες ασιατικές τέχνες, τα sai χρησιμοποιούνται για να καρφώσουν, να μπλοκάρουν, να παγιδεύσουν και να χτυπήσουν, ενώ στην Οκινάουα συνήθιζαν επίσης να πετάνε το όπλο προς τον αντίπαλο. Συχνά, οι ασκούμενοι κρατούσαν από ένα sai σε κάθε χέρι και άλλο ένα στην ζώνη.
Παραδοσιακή χρήση: Τα sai πιστεύεται ότι προήλθαν από ένα απλό δίκρανο με το οποίο μάζευαν το σανό. Ως όπλο το χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με τις στάσεις και τεχνικές του καράτε και ως άμυνα ενάντια σε επιθέσεις με σπαθιά.
Σύγχρονη χρήση: Πλέον με στομωμένες άκρες, τα sai χρησιμοποιούνται ως όπλο στην προπόνηση του καράτε. Δοκιμάζει την ακρίβεια στα χτυπήματα και τις γρήγορες τεχνικές άμυνας σε επιθέσεις, ενώ γυμνάζει τους ώμους, τους πήχεις και αναπτύσσει δύναμη στους καρπούς.
Kama
Ιστορία: Το 1470, όταν ο στρατός της Ιαπωνίας κατέσχεσε τα παραδοσιακά όπλα, οι χωρικοί της Οκινάουας χρησιμοποιούσαν το kama ως όπλο στη μάχη, προσαρμόζοντας συχνά και μια αλυσίδα δεμένη στη βάση του ώστε να έχει μεγαλύτερο βεληνεκές. Αυτή η μακρύτερη εκδοχή του ήταν γνωστή ως kusarigama.
Παραδοσιακή χρήση: Το kama χρησιμοποιούνταν αρχικά για το κόψιμο του χορταριού ή ζαχαροκάλαμου. Στη μάχη σε κοντινή απόσταση, η λεπίδα του χρησιμοποιούνταν για να παγιδεύσει το όπλο του αντιπάλου ή για χτυπήματα.
Σύγχρονη χρήση: Ενώ στην εποχή μας το kama χρησιμοποιείται γίνεται κυρίως για διαγωνισμούς kata και επιδείξεις, στην Οκινάουα χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα ως γεωργικό εργαλείο! Τα kata περιλαμβάνουν κυκλικές κινήσεις που ενισχύουν τις αμυντικές τεχνικές. Η προπόνηση με το όπλο αυτό δυναμώνει τους καρπούς και τους πήχεις.
Tonfa
Ιστορία: Στην Οκινάουα, το tonfa μετατράπηκε σε όπλο ειδικά για χρήση σε συνδυασμό με το karate. Συνήθως, χρησιμοποιούνταν δύο tonfa ταυτόχρονα και ήταν πολύ αποτελεσματικά ενάντια σε οπλισμένους αντιπάλους.
Παραδοσιακή χρήση: Αρχικά χρησιμοποιούνταν ως χερούλι μύλου ρυζιού ή φασολιού, ενώ σταδιακά οι κυκλικές κινήσεις κατά τη χρήση του ως αγροτικού εργαλείου εξελίχθηκαν στα κυκλικά του χτυπήματα ως όπλο. Η πλευρά του tonfa χρησιμοποιούνταν για άμυνα ενώ οι άκρες του για άμεσα χτυπήματα.
Σύγχρονη χρήση: Πλέον είναι ένα εξελιγμένο όπλο που χρησιμοποιείται και σε κάποια συστήματα karate ως βοήθημα στην προπόνηση για την ανάπτυξη και χρήση αμυντικών και επιθετικών στρατηγικών καθώς και για την ενίσχυση της δύναμης του πάνω μέρους του σώματος. Παλαιότερα, το χρησιμοποιούσαν και οι αστυνομικοί σε αρκετές περιοχές των ΗΠΑ.
Nunchaku
Ιστορία: Το nunchaku δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, στην Οκινάουα, μετά την κατάληψη των εδαφών της από τους Ιάπωνες και ήταν ένα από τα από τα φαινομενικά πιο ακίνδυνα όπλα της εποχής. Τα δύο ίσα άκρα του ενώνονταν μεταξύ τους με τρίχες από άλογο και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε ένοπλους και άοπλους αντιπάλους.
Παραδοσιακή χρήση: Το nunchaku ήταν αρχικά γεωργικό εργαλείο και το χρησιμοποιούσαν για το αλώνισμα των σιτηρών, ενώ ως όπλο το συνδύαζαν με διάφορες στάσεις και τεχνικές. Με τα ραβδιά κάρφωναν ή χτυπούσαν τον αντίπαλο και με το σχοινί που τα ένωνε έπνιγαν, παγίδευαν ή αμύνονταν σε επιθέσεις.
Σύγχρονη χρήση: Το nunchaku είναι ένα διάσημο όπλο για επιδείξεις. Χρησιμοποιείται επίσης ως όπλο από τους καρατέκα αλλά και από σώματα αστυνόμευσης.
Eku
Ιστορία: Το eku δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα απλό κουπί βάρκας που χρησιμοποιείται γι’ αυτόν τον σκοπό ακόμα και σήμερα. Επειδή οι χωρικοί της Οκινάουα ήταν ψαράδες, το eku ήταν ένα κοινό εργαλείο που βρισκόταν συνήθως στις παραλίες.
Παραδοσιακή χρήση: Το eku ήταν πολύ αποτελεσματικό ενάντια στους σαμουράι λόγω της απόστασης που μπορούσε να διατηρήσει σε μια πιθανή διαμάχη. Το να κλωτσάνε το πλατύ του κομμάτι όσο αυτό ήταν χωμένο στην άμμο, ήταν μια κοινή τεχνική καθώς έριχναν άμμο στα μάτια των σαμουράι για να τους τυφλώσουν, αποκτώντας έτσι το πλεονέκτημα στη μάχη για να μπορούν να κερδίσουν ευκολότερα τους αντιπάλους τους.
Σύγχρονη χρήση: Το eku χρησιμοποιείται από υψηλού επιπέδου ασκούμενους του kobudo και δεν το βλέπει κανείς συχνά. Χάρη σε αυτό χτίζεται συντονισμός, ταχύτητα και δυναμώνει το πάνω μέρος του σώματος. Το ίδιο κουπί που χρησιμοποιείται στο kenshin kan, χρησιμοποιείται και στους αγώνες με παραδοσιακές δρακόσχημες βάρκες που στην Οκινάουα.
Tekko
Ιστορία: Το tekko χρησιμοποιούνταν για να διευκολύνει τη διαχείριση των αλόγων που έσερναν τις άμαξες.
Παραδοσιακή χρήση: Το tekko κατασκευαζόταν από διάφορα υλικά ανάλογα με τη χρήση για την οποία προοριζόταν. Τα μεταλλικά tekko τα χρησιμοποιούσαν στον αναβολέα του αλόγου ενώ το ξύλινο tecchu λέγεται ότι προήλθε από τους ψαράδες. Οι ψαράδες το χρησιμοποιούσαν για να τραβάνε τα δίχτυα τους έτσι ώστε να μην τραυματίζονται όταν μπλέκονταν σε κοραλλιογενείς υφάλους.
Σύγχρονη χρήση: Το tekko χρησιμοποιείται από υψηλού επιπέδου ασκούμενους του kobudo αλλά δεν κάνει την εμφάνιση του συχνά. Όταν κάποιος ασκείται σε αυτό τότε χτίζει ταχύτητα και δυναμώνει το πάνω μέρος του σώματός του.