Taekkyon


Tο taekkyon (택견) αποτελεί μια παραδοσιακή πολεμική τέχνη που ανέπτυξαν οι Κορεάτες και αναγνωρίζεται στην Κορέα ως η πρωταρχική εκδοχή πολεμικής τέχνης με γυμνά χέρια. Πριν τον 6ο αι., το taekkyon εξασκούσαν αποκλειστικά από την κυρίαρχη τάξη, αλλά μεταξύ του 9ου και του 12ου αι. έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές ακόμη και μεταξύ των απλών ανθρώπων.

Σύμφωνα με το Koryusa, ένα βιβλίο κορεατικής ιστορίας που γράφτηκε τον 15ο αι., όλοι, από τον ίδιο τον βασιλιά έως τον πιο φτωχό αγρότη ενθαρρύνονταν να ασκούνται στο taekkyon, μια τάση που συνεχίστηκε έως την πρώιμη εποχή της δυναστείας Joseon (조선). Ωστόσο, καθώς η κοινωνία προχωρούσε προς ένα σύστημα που ενθάρρυνε τη μόρφωση και τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα, αποτρέποντας ουσιαστικά τους ανθρώπους από τα στρατιωτικά επιτεύγματα, η εξάσκηση στο taekkyon άρχισε να φθίνει. Έως τον 13ο αι. το taekkyon κατέληξε να θεωρείται περισσότερο φολκορικό στοιχείο παρά μια ενεργά ασκούμενη πολεμική τέχνη.Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής αποικιοκρατίας, το taekkyon απαγορεύτηκε και σχεδόν εξαφανίστηκε. Ευτυχώς, ο Song Duk-ki (송덕기, 1893-1987) διατήρησε την τέχνη και την παρέδωσε στους σύγχρονους Κορεάτες.

Όταν η Κορέα απέκτησε και πάλι την ανεξαρτησία της, το taekkyon ήταν σαφώς πολύ λιγότερο δημοφιλές από τις ιαπωνικής προέλευσης τέχνες, ενώ η καθιέρωση και στη συνέχεια η εξάπλωση του taekwondo, μετά τον Πόλεμο της Κορέας, επισκίασε περαιτέρω την εξάσκηση του taekkyon.To taekkyon άρχισε να γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Η κυβέρνηση όρισε το taekkyon ως το 76o Στοιχείο Σημαντικής Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την 1η Ιουνίου 1983 χάρη στην εκταταμένη προσπάθεια του Shin Han-seung (신한승, 1928-1987), ο οποίος διδάχθηκε το taekkyon από τον Song Duk-ki.

Μετά τον θάνατο και των δύο μεγάλων δασκάλων, ο Lee Yong-bok (이용복) ο οποίος διδάχθηκε το taekkyon από εκείνους το 1984, ίδρυσε το Κορεάτικο Ινστιτούτο Παραδοσιακού Taekkyon (Korea Traditional Taekkyon Institute) προκειμένου να συμβάλλει στην αναβίωση της τέχνης. Χάρη στις επίμονες προσπάθειές του, κατόρθωσε την αναβίωση του taekkyon με αποτέλεσμα στις 30 Ιουνίου 1985 να πραγματοποιηθεί, στο στάδιο Kooduk στο Pusan, ο πρώτος αγώνας taekkyon μετά από 80 χρόνια.

Την 1η Ιανουαρίου 1991, ιδρύθηκε η Κορεάτικη Ένωση Taekkyon (Korea Taekkyon Association) και στις 30 Νοεμβρίου 1998, το taekkyon έγινε επίσημο μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Αθλημάτων για όλους (National Sports Council for All). Στις 2 Φεβρουαρίου 2001, η Κορεάτικη Ένωση Taekkyon εντάχθηκε στο Κορεάτικο Συμβούλιο Αθλημάτων και υπό την αιγίδα της, το taekkyon εγκρίθηκε ως άθλημα ειδίκευσης από το Συμβούλιο. Η Ένωση συγκεντρώνει συλλόγους και σχολές από όλη τη χώρα και υποστηρίζει περισσότερους από 160 θεσμούς, 110 πανεπιστημιακούς κύκλους και 120 συλλόγους ενώ επιβλέπει τη διεξαγωγή περίπου 10 εθνικών αγώνων πρωταθλήματος κάθε χρόνο.

Kyolryon Taekkyon

Το kyolryon taekkyon ονομάζεται επίσης kyolryontae. Πρόκειται για ένα φολκλορικό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου οι χωρικοί χωρίζονταν σε δύο ομάδες: ως το τέλος της δυναστείας Joseon, οι κάτοικοι της Σεούλ χωρίζονταν στη δυτική ομάδα που λεγόταν Woodae, και στην ανατολική ομάδα που λεγόταν Araedae, για να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Την ημέρα Tano (15η μέρα του 5ου σεληνιακού μήνα), οι δύο ομάδες συγκεντρώνονταν το σούρουπο σε μια μεγάλη απλωσιά και ξεκινούσαν.
Πρώτα, έφτιαχναν ομάδες τα παιδιά και η διαδικασία αυτή λεγόταν Aeki-Taekkyon. Στη συνέχεια, έπαιζαν οι ενήλικοι. Από αυτούς, όσοι δεν ήταν τόσο καλοί έπαιζαν πρώτοι σε εναλλάξ γύρους και ακολουθούσαν όσοι ήταν καλύτεροι παίκτες. Ο νικητής κάθε αγώνα μπορούσε να διαλέξει έναν νέο αντίπαλο, με αποτέλεσμα οι αγώνες να γίνονται όλο και πιο συναρπαστικοί και ενδιαφέροντες όσο προχωρούσε η διαδικασία. Ο νικητής του τελικού αγώνα ονομαζόταν An-mageum Chang-sa, που σημαίνει “ο καλύτερος παίκτης”. Ο νικητής δεν έπαιρνε κάποιο έπαθλο αλλά και οι δύο ομάδες τον αναγνώριζαν ως ήρωα.

Προκειμένου ένας παίκτης να κερδίσει τον αγώνα, θα έπρεπε να φέρει τον αντίπαλό του στο έδαφος με ρίψη ή κλωτσιά στο κεφάλι. Ο ηττημένος θα πρέπει να χτυπήσει την παλάμη του στο έδαφος παραδεχόμενος έτσι ότι έχασε. Ο αγωνιστικός χώρος αποτελείται από τουλάχιστον δύο αχυρένια στρώματα, αλλά οι παίκτες συνήθιζαν επίσης να παίζουν και στην άμμο ή σε χόρτο. Το συγκεκριμένο παιχνίδι απαγορεύτηκε από την ιαπωνική αστυνομία και κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας και αργότερα χάθηκε.

Ο Lee Yong-bok, Πρόεδρος του Κορεάτικου Ινστιτούτου Παραδοσιακού Taekkyon (Korea Traditional Taekkyon Institute) έφερε την αναβίωση της εξάσκησης του kyolryon taekkyon το 1995, στο παλάτι Gyeongbok με έναν διαγωνισμό μεγάλης κλίμακας που έκτοτε επαναλαμβάνεται συχνά κατά την ημέρα Tano.

Οι αρχές του taekkyon

Συχνά λέγεται ότι το taekyyon μοιάζει πολύ με το taekwondo, στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πολλές διαφορές όχι μόνο ως προς αυτό που βλέπει το μάτι αλλά και ως προς τις αρχές των τεχνικών καθώς και ως προς τη μεθοδολογία των αγώνων.

Η κινησεολογία του taekkyon αντλούν δύναμη από τη ρυθμική κίνηση και αρμονία του κορμού και του κάτω μέρους του σώματος, δίνοντας έμφαση σε λυγισμένα γόνατα και ευλύγιστη μέση. Οι τεχνικές συχνά καταλήγουν με γροθιά στο πρόσωπο και στο σώμα ή με επίθεση στα πόδια προκειμένου να τον ρίξουν. Έμφαση επίσης δίνεται στο να μπορεί ο ασκούμενος να τραβήξει ή να σπρώξει τα πόδια του αντιπάλου ως άμυνα σε κλωτσιές.

Στους αγώνες taekkyon, οι κανόνες υπαγορεύουν ότι οι δύο μαχητές θα πρέπει να πατούν με το ένα πόδι πιο μπροστά από το άλλο και να αλλάζουν συνεχώς στάση προκειμένου να αποφύγουν τις επιθέσεις του αντιπάλου στα πόδια τους. Ο κανόνας αυτός δημιουργεί ένα μοναδικό, πολύ χαρακτηριστικό βηματισμό που χρησιμοποιείται στο taekkyon.

Μικρές αλλαγές στην εφαρμογή των τεχνικών του αθλήματος του taekkyon μπορεί να δημιουργήσει θανατηφόρες κλώτσιες και χτυπήματα, ιδίως όταν οι τεχνικές εφαρμόζονταν σε ζωτικά σημεία του σώματος του αντιπάλου. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ωστόσο, κάτι τέτοιο απαγορεύεται αυστηρά. Το μαχητικό και το αθλητικό στυλ του taekkyon διδάσκονται ξεχωριστά.

Tο taekkyon δεν βασίζεται σε αμυντικές τεχνικές: όταν κάποιος δεχτεί επίθεση, η απάντηση δεν είναι να αμυνθεί αλλά να επιτεθεί και ο ίδιος στον αντίπαλο. Οι ασκούμενοι στην τέχνη αυτή ωστόσο, μαθαίνουν να μετριάζουν την απόκρισή τους στο επίπεδο της επίθεσης ώστε να αποφεύγουν το να βλάψουν χωρίς λόγο τον επιτιθέμενο.

Η φιλοσοφία αυτή προέρχεται από τα χαρακτηριστικά της κορεάτικης κουλτούρας, που αποτελεί συνδυασμό της πολεμόχαρης κουλτούρας των ιππέων του βορρά με την πιο συνεργατική κουλτούρα των αγροτικών πληθυσμών του νότου. Tο taekkyon περιλαμβάνει μια φιλοσοφία με επίκεντρο το να συνυπάρχουμε αρμονικά, ώστε να συμβάλλουμε στην ειρήνη και την ανθρώπινη ευημερία.

 

Εστιάζει σε Κλωτσιές, ρίψεις, χτυπήματα
Χώρα Προέλευσης Κορέα
Ιδρυτής
Διάσημοι μαθητές
Προήλθε από Subak
Επηρέασε