Το 1588, ο δεύτερος από τους τρεις ενοποιητές της Ιαπωνίας, Toyotomi Hideyoshi, εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε στους αγρότες να φέρουν ξίφη ή άλλα όπλα. Ξίφη θα μπορούσε πλέον να φέρει μόνο η τάξη των πολεμιστών, οι samurai! Τί ήταν όμως το “κυνήγι σπαθιών” ή katanagari; Γιατί ο Hideyoshi πήρε αυτή τη δραστική απόφαση και τί επακολούθησε;
Το 1588, ο Hideyoshi, με την ιδιότητα του kampaku (επικεφαλής σύμβουλος του αυτοκράτορα) της Ιαπωνίας, εξέδωσε την ακόλουθη απόφαση:
«1. Οι γεωργοί όλων των επαρχιών απαγορεύεται αυστηρά να έχουν στην κατοχή τους ξίφη, εγχειρίδια, τόξα, ακόντια, πυροβόλα όπλα ή άλλο τύπο όπλων.
Σε περίπτωση που τα περιττά αυτά εργαλεία πολέμου διατηρηθούν, η είσπραξη του ετήσιου μισθώματος (nengu) θα μπορούσε να γίνει πιο δύσκολη, ενώ θα μπορούσαν να υποδαυλιστούν απρόκλητες εξεγέρσεις. Έτσι, όσοι εξακολουθούν να προβαίνουν σε ανάρμοστες ενέργειες εναντίον των samurai στους οποίους παραχωρείται συνήθως γη (kyunin), θα πρέπει να δικάζονται και να τιμωρούνται. Ωστόσο με αυτόν τον τρόπο, τα χωράφια θα παραμείνουν ακαλλιέργητα και οι samurai θα χάσουν τα δικαιώματά τους στην παραγόμενη σοδειά (chigyo). Ως εκ τούτου, οι επικεφαλής των επαρχιών, οι samurai που λαμβάνουν επιχορήγηση γης και οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να συγκεντρώσουν όλα τα όπλα που περιγράφονται παραπάνω και να τα παραδώσουν στην κεντρική διοίκηση.
2. Τα σπαθιά και τα όπλα που θα συλλεχθούν με αυτόν τον τρόπο, δεν θα καταστραφούν, αλλά θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή της Μεγάλης Εικόνας του Βούδα. Με τον τρόπο αυτό, οι αγρότες θα επωφεληθούν όχι μόνο σε αυτή τη ζωή, αλλά και στις επόμενες.
3. Αν οι αγρότες έχουν μόνο γεωργικά εργαλεία και αφοσιώνονται αποκλειστικά στην καλλιέργεια των χωραφιών, οι ίδιοι και οι απόγονοί τους θα ευημερήσουν.
Αυτή η συμπόνια και η ανησυχία για την ευημερία των καλλιεργειών είναι και ο λόγος έκδοσης του παρόντος διατάγματος, ενώ η έκδηλωση τέτοιας έγνοιας και φροντίδας αποτελεί θεμέλιο για την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας αλλά και τη χαρά και την ευτυχία όλων
… Δέκατη έκτη χρονιά Tensho [1588], έβδομος μήνας, 8η ημέρα»
Ποιος ήταν όμως ο πραγματικός λόγος που ο Hideyoshi απαγόρευσε τη χρήση όπλων στους αγρότες;
Πριν από τα τέλη του 16ου αι., Ιάπωνες διαφορετικών τάξεων μπορούσαν να φέρουν ξίφη και άλλα όπλα είτε για λόγους αυτοάμυνας κατά τη χαοτική περίοδο Sengoku, ή ως προσωπικά στολίδια.
Ωστόσο, συχνά, τα όπλα χρησιμοποιούνταν εναντίον των υψηλόβαθμων samurai κατά τη διάρκεια αγροτικών εξεγέρσεων (ikki) ή σε ακόμη πιο απειλητικούς, συνδυασμένους ξεσηκωμούς αγροτών και πολεμιστών-μοναχών, (ikko-ikki), με το διάταγμα του Hideoyoshi να έχει ως στόχο τον αφοπλισμό και των δύο.
Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την επιβολή του διατάγματος, ο Hideyoshi επιχειρηματολογεί σημειώνοντας ότι τα αγροκτήματα καταλήγουν να εγκαταλείπονται όταν οι αγρότες επαναστατούν και τελικά συλλαμβάνονται ή τιμωρούνται και ισχυρίζεται ότι θα ευημερήσουν περισσότερο εάν επικεντρωθούν στη γεωργία αντί στις επαναστάσεις. Τέλος, υπόσχεται να χρησιμοποιήσει το μέταλλο που θα προκύψει καθώς τα σπαθιά θα λιώσουν για την κατασκευή αγάλματος του Βούδα στη Nara, εξασφαλίζοντας έτσι την αποδοχή για τις ακούσιες αυτές “δωρεές”.
Στην πραγματικότητα όμως, ο Hideyoshi επεδίωξε να δημιουργήσει και να ενισχύσει ένα αυστηρότερο κοινωνικό σύστημα με τέσσερις τάξεις, όπου ο καθένας θα έχει συγκεκριμένη θέση στην κοινωνία και θα παραμένει σε αυτή, κάτι μάλλον υποκριτικό, καθώς και ο ίδιος δεν ήταν αληθινός samurai αλλά καταγόταν από οικογένεια αγροτών-πολεμιστών.
Πώς επέβαλε ο Hideyoshi το διάταγμα;
Στις επαρχίες που ήλεγχε άμεσα καθώς και στο Shinano και στο Mino, άνθρωποι του ίδιου του Hideyoshi πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έψαχναν για όπλα. Σε άλλες επαρχίες, υπό την ιδιότητα του kampaku της Ιαπωνίας, απλά διέταζε τους αντίστοιχους daimyo να κατάσχουν τα σπαθιά και τα όπλα και στη συνέχεια εκείνοι μέσω των αξιωματούχων του ταξίδευαν στις διάφορες πρωτεύουσες και μάζευαν τα όπλα.
Μερικοί τοπικοί άρχοντες ήταν επιμελείς στη συλλογή των όπλων από τους υπηκόους τους, ίσως λόγω του φόβου των εξεγέρσεων. Άλλοι εσκεμμένα δεν συμμορφώθηκαν με το διάταγμα. Για παράδειγμα, υπάρχουν επιστολές μεταξύ των μελών της οικογένειας Shimazu του νότιου τομέα Satsuma, όπου συμφωνούσαν να στείλουν έναν ευτελή για τα δεδομένα αριθμό 30.000 σπαθιών μέχρι το Έντο (Τόκιο), παρότι η περιοχή φημιζόταν για τον μεγάλο αριθμό σπαθιών που κατείχαν σχεδόν όλοι οι ενήλικοι άνδρες.
Παρά το γεγονός ότι το «κυνήγι σπαθιών» ήταν λιγότερο αποτελεσματικό σε ορισμένες περιοχές σε σχέση με άλλες, το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν να σταθεροποιήσει το σύστημα τεσσάρων κοινωνικών τάξεων. Διαδραμάτισε επίσης σημαντικό ρόλο στην παύση της βίας μετά την εποχή Sengoku και οδήγησε σε δυόμισι αιώνες ειρήνης που χαρακτήρισαν την εποχή του σογκουνάτου Tokugawa.